W pierwszych latach rozwoju koncepcji psychoanalitycznej Zygmunt Freud wykorzystywał techniki wyzwalania odmiennych stanów świadomości w opraciu o hipnozę, której nauczył się od kolegów ze Szpitala Salpetriere w Paryżu. Jednak na dalszych etapach swojej pracy w celu uzyskiwania dostępu do nieświadomości swoich pacjentów zastąpił je metodą terapii „mówionej” z wykorzystaniem wolnych skojarzeń, analizy marzeń sennych oraz analizy przeniesienia i przeciwprzeniesienia.

We współczesnych „mówionych” krótkoterminowych podejściach terapeutycznych niewiele miejsca poświęca się zagadnieniu uczuć przeniesieniowych wobec figury terapeuty. Jeszcze mniej uwagi poświęcono temu zjawisku we współczesnych protokołach terapii wspomaganej psychodelikami (ang. psychedelic-assisted psychotherapy, PAP).

W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku rozwijano metodę tzw. terapii psycholitycznej polegającej na aplikacji niewielkich dawek psylocybiny i LSD jako ‘akceleratora’ umożliwiającego dostęp i przepracowanie traumatycznych doświadczeń wobec pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi, a nawet psychozami.

Podczas kilku kolejnych dekad ‘zamrożenia’ badań nad zastosowaniem psychodelików w procesie psychoterapii rozwinęło się wiele technik terapii ‘mówionych’ oraz terapii doświadczeniowych. Jednak obecny stan badań nad technikami psychoterapii wspomaganej psychodelikami nie pozwala na jednoznaczne określenie najlepszej możliwej metody interwencji terapeutycznych towarzyszących aplikacji poszczególnych substancji o potencjale psychodelicznym.

Współczesne ośrodki kliniczne stosujące metody PAP wypracowują własne metody interwencji towarzyszących aplikacji psychodelików. Natomiast podmioty opracowujące nowe molekuły o potencjale psychodelicznym rozwijają własne krótkoterminowe doświadczeniowe metodologie aplikacji tych substancji, w których unika się interpretacji i nadawania znaczeń indywidualnym doświadczeniom psychodelicznym.

Podczas niniejszego wystąpienia zastanie omówione miejsce przeniesienia i przeciwprzeniesienia pośród wspólczesnych technik terapeutycznych protokołów PAP w kontekście historii rozwoju podejścia psychoanalitycznego wykorzystującego odmienne stany świadomości indukowane farmakologicznie I pozafarmakologicznie.