Psylocybina w terapii zaburzeń nastroju: Przegląd badań klinicznych
W ostatnich latach wznowienie zainteresowania psychodelikami jako potencjalnymi narzędziami terapeutycznymi zaowocowało licznymi badaniami klinicznymi, w tym badaniami dotyczącymi psylocybiny. Celem niniejszego opracowania jest przegląd aktualnych badań dotyczących zastosowania psylocybiny w leczeniu zaburzeń nastroju, w tym depresji opornej na leczenie. Analiza obejmie metodologie badań, główne odkrycia, bezpieczeństwo i tolerancję psylocybiny jako środka terapeutycznego, a także potencjalne mechanizmy działania, które mogą leżeć u podstaw jej terapeutycznych efektów. Wyniki wskazują, że psylocybina często może oferować znaczące korzyści dla pacjentów z depresją, w przypadku których tradycyjne metody leczenia zawiodły. Jednakże podkreśla się również potrzebę dalszych, bardziej dogłębnych badań, aby lepiej zrozumieć długoterminowe skutki stosowania psylocybiny, optymalne dawkowanie, oraz charakterystykę pacjentów, którzy mogą najbardziej skorzystać z takiej terapii.
Dr hab. Mariusz Wiglusz – Absolwent Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, od początku swojej kariery zawodowej jest związany z Kliniką Psychiatrii Dorosłych na tej uczelni. Jego zainteresowania naukowe ewoluowały w czasie. Początkowo skupiał się na badaniach dotyczących zaburzeń depresyjnych w padaczce oraz zaburzeń lękowych w padaczce, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów diagnostycznych i terapeutycznych. Obecnie jego prace naukowe koncentrują się na leczeniu lekoopornej depresji jedno- i dwubiegunowej przy użyciu ketaminy oraz innych psychodelików.