W ostatnich latach obserwujemy coraz większe zainteresowanie potencjałem klinicznym substancji o charakterze psychodelicznym oraz wykładniczy wzrost badań dotyczących klinicznych zastosowań psychodelików. Środowisko naukowe związane z obszarem zdrowia psychicznego z dużym zaciekawieniem oczekuje ogłoszenia ostatecznych wyników badań trzeciej fazy, dotyczących zastosowania MDMA w terapii zespołu stresu pourazowego oraz psylocybiny w terapii depresji lekoopornej. 

Korzystne wyniki wspomnianych badań mogą przyczynić się do zmiany paradygmatu w podejściu do terapii różnych zaburzeń psychicznych, co jest szczególnie istotne w związku z coraz szerszym rozpowszechnieniem stanów depresyjnych, lękowych I zaburzeń adaptacyjnych. W kontekście nakładających się na siebie skutków społecznych globalnych kryzysów wynikających z kolejnych fal pandemii, kryzysu klimatyczno-energetycznego oraz skutków trwającej wojny na Ukrainie prognozowany jest wzrost rozpowszechnienia problemów emocjonalnych oraz zaburzeń psychicznych, a tym samym zapotrzebowania na pomoc psychiatryczną. Z uwagi na gwałtowny wzrost zapotrzebowania na opiekę psychiatryczną w różnych populacjach (a zwłaszcza w populacji młodzieży i młodych dorosłych), przy niewydolności systemów opieki psychiatrycznej zarówno w Polsce, jak I w wielu krajach świata prognozuje się, że badania nad klinicznym zastosowaniem psychodelików będą przyspieszać I w ciagu najbliższych kilku lat doprowadzą szeregu zastosowań klinicznych substancji o potencjale psychodelicznym.